Claude McKay
Amerika
[Salin: Lamaw]

Kahit ako'y pinalaki niya sa tinapay ng pait,
At ibinaun sa leeg ko ang kanyang tigreng ngipin,
Ninakaw sa akin ang hininga ng buhay, aaminin ko
Mahal ko itong bihis na impiyernong sumubok sa aking kabataan!
Ang kanyang liksi ay umaagos na parang alon sa aking dugo,
Nagbigay lakas upang tumindig laban sa kanyang suklam.
Ang kanyang lawak ay tumangay sa aking pagkatao na parang baha.
Ngunit tulad ng taong-labas sa harap ng hari ng Imperyo,
Nakatindig ako sa loob ng kanyang pader, walang bahid
Ng takot, kasamaan, o mapangutyang salita.
Tiim-noo, sinilip ko ang paparating na araw,
At nakita ko ang lakas at muog ng kanyang mahika,
Natulad sa kayamanang lumulubog sa buhangin
Sa ilalim ng paghipo ng walang-paltos na kamay ng Panahon.

1922